Project ‘Giving forms to digital conversation’ van Miyeon Lee

In de lobby van het C-Campusgebouw  van Maastricht Housing heeft Miyeon Lee een kunstwerk op de wanden geïnstalleerd, groot geprinte folies. Het werk gaat over het onderzoeken naar vormen van digitale contacten als je ver van huis bent.

Toen de Zuid-Koreaanse kunstenaar Miyeon Lee in Maastricht voor een jaar een residentie kreeg aan de Jan van Eyck Academie, was deze stad nieuw voor haar, kende ze niemand en voelde zich ontheemd, zelfs eenzaam. Deze gemoedstoestand verhoogde haar smartphone-activiteit meer dan normaal, om te sms'en en te praten met haar familie en vrienden buiten Maastricht. De telefoon en sms-gesprekken gaven haar een thuisgevoel - een tijdelijke verlichting voor haar verhuizing.  

De kunstenaar begon deze sms-gesprekken op te nemen door een transparante folie over de telefoon te leggen en haar vinger in verven te duwen tijdens het sms'en en appen. Daarna werden deze folies gescand, opgeblazen en op papier geprint.

Deze zoektocht naar vormen voor de digitale wereld en haar ervaringen bij verhuizingen sluiten wonderlijk goed aan bij de ervaringen van internationale studenten. Hun smartphone en gebruik van sociale media blijken de meest intensieve vorm van communicatie met familie en vrienden thuis.

In samenwerking met studenten heeft zij hun tekstberichten gebruikt als input voor het kunstwerk.

Van de vele sms- en app berichten van studenten werden: "Hoe gaat het met je?" en "ja, nee, misschien" gekozen.

"Hoe is het met je?" lijkt het meest gedeelde gevoel bevatten - willen weten hoe het met je gaat in een nieuwe omgeving, en "ja, nee, misschien" kan worden beschouwd als samengevatte en symbolische antwoorden op die vraag.

De productie is tot stand gekomen in samenwerking met de Jan van Eyck Academie, Maastricht Housing en de Kunst en Erfgoedcommissie Maastricht University.

Meer over de werkwijze van Miyeon Lee

Zij vraagt zich af wat de relevantie en betekenis van schilderen is. Brengt schilderen een boodschap over in de huidige wereld van digitale, mobiele, overvloedige en snelle beelden? Moet het schilderen een nieuw gevoel van autonomie en een nieuw type 'commitment art' vinden, wat een ‘back-to-basics’ aanpak zou kunnen betekenen?

Met deze vragen in gedachten maakt de kunstenaar beelden over het gevoel van migratie, van wonen. Miyeon verhuisde van Korea in 1997 naar New York, Berlijn, Maastricht en ze woont momenteel in Chur (CH). De verhuizing werd een katalysator voor haar kunst. Het idee van onzekerheid, je opnieuw vestigen, erbij horen, de blik van een buitenstaander zijn elementen die haar raken. De nieuwe sociale media gebruikt ze daarbij als bron. Zij verdiept zich verder in de filosofie van de traditionele Koreaanse schilderkunst en beschouwt elk schilderij als een landschap, dat reflecties toont van de samenleving zoals controle en vrijheid, schaduw en humor. 

Mieke Derickx