Door Annemieke Klijn

Als er één iemand zich met ondernemingszin en enthousiasme op nieuwe ontwikkelingen in de Universiteit Maastricht stortte dan was het Ine Kuppen (1945-2022). Meerdere malen stond zij tijdens haar 38-jarige loopbaan aan deze universiteit aan de wieg van iets ‘nieuws’. Zij begon begin 1974 als secretaresse van de eerste rector magnificus Harmen Tiddens. De secretaresses werden toen voor alles en nog wat ingezet: niet alleen voor het typewerk en de koffie, maar ook bij het onderwijs. Kuppen was een van de organisatoren van de officiële oprichting van de Rijksuniversiteit Limburg op 9 januari 1976, en werd het eerste hoofd van het rectoraat. Daarna zette zij het secretariaat op van het Network of Community Oriented Educational Insitutions for Health Sciences. Dit Network werd in 1979 door twintig medische faculteiten over de hele wereld opgericht met steun van de World Health Organisation en telt nu meer dan 200 leden. Doel is om het medisch curriculum zo veel mogelijk aan de ‘gewone’ gezondheidszorg aan te laten sluiten, vaak in combinatie met een vorm van problem-based learning.

Aan het begin van de jaren negentig begeleidde zij medewerkers die vanuit de binnenstad naar de nieuwbouw in Randwijck moesten verhuizen – en daar vaak geen zin in hadden. En later initieerde zij het alumni-beleid van de Universiteit Maastricht: het was haar ‘heilige overtuiging’ dat oud-studenten de visitekaartjes van de universiteit waren. Haar hart lag en ligt vooral bij de eerste lichtingen geneeskunde-studenten, die voor de buitenwereld moesten ‘bewijzen’ dat zij met het Maastrichtse probleemgestuurd onderwijs op minstens hetzelfde niveau zaten als de andere geneeskundestudenten. Kuppen hechtte veel waarde aan een goede band tussen de universitaire medewerkers onderling en zag met lede ogen de, met het klimmen der jaren, onvermijdelijke bureaucratisering aan.